ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ

Μπέρδεψαν τις σφαίρες με… στρακαστρούκες!

 Του Γιώργου Χαρβαλιά

Ήταν βεβαίως απολύτως αναμενόμενο πως θα συνέβαινε. Ο Τάκερ Κάρλσον, ένα από τα σπουδαιότερα δημοσιογραφικά ταλέντα που έχει αναδείξει η Αμερική τις τελευταίες δεκαετίες, το είχε προδικάσει δημόσια. Και φυσικά το μιντιακό στερέωμα του συστήματος έσπευσε να τον χαρακτηρίσει ψεκασμένο.

Ο ίδιος μιντιακός βόθρος δεν ήθελε καλά καλά χθες να πιστέψει αυτό που συνέβη. Οι πυροβολισμοί έπεφταν βροχή, το πρόσωπο του Τραμπ είχε γεμίσει αίματα, αλλά οι πρώτες ανταποκρίσεις μιλούσαν για «ήχους που μοιάζουν με πυρά και πτώση του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων». Σε αυτό το πνεύμα μετέδωσαν την είδηση και δύο από τα μεγαλύτερα ενημερωτικά μέσα της πατρίδας μας, το ένα μάλιστα θεωρούμενο -τάχα μου- έγκυρο. Μπέρδεψαν δηλαδή τις σφαίρες με… στρακαστρούκες, θέλοντας να απομειώσουν τη βαρύτητα του περιστατικού, ιδίως επειδή έβλεπαν τον Τραμπ ζωντανό και αντιλαμβάνονταν ότι γκρεμίζεται και το τελευταίο αφήγημά τους για επικράτηση του ραμολιμέντου των Δημοκρατικών, στο νήμα έστω, των επικείμενων προεδρικών εκλογών.

Τη συνέχεια βεβαίως την ξέρουμε. Μετά το πρώτο σοκ τα μέσα του παγκόσμιου καθεστώτος θα συνεχίσουν ευλαβικά τη δουλίτσα τους στην κατεύθυνση αποδόμησης γεγονότων που εμποδίζουν τον στόχο τους.

Πρώτο μέλημα ασφαλώς η «απομόνωση» της εικόνας του υποψήφιου δολοφόνου από πιθανές διασυνδέσεις. «Μοναχικός λύκος» και αυτός, όπως και ο επίδοξος δολοφόνος του Ρόμπερτ Φίτσο. Καμία σχέση με τα κέντρα επιβολής παγκόσμιας εξουσίας. Τραμπικός ήταν ο δράστης, όπως και ο άλλος του Σλοβάκου πρωθυπουργού, πρώην οπαδός του! Αλληλοσκοτώνονται οι ψεκασμένοι μεταξύ τους!

Μη γελάτε καθόλου. Περίπου αυτή θα είναι η νέα «γραμμή», προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστοι συνειρμοί για το ποιος μπορεί να όπλισε τα χέρια των αδίστακτων εκτελεστών.

Υπάρχουν βεβαίως ζητήματα που δύσκολα μπορούν να παρακαμφθούν. Στην περίπτωση του Τραμπ και σοβαρά κενά ασφαλείας. Η ευκολία με την οποία τρύπωσε ο σκοπευτής στην πιο κοντινή στέγη, το γεγονός ότι κάποιοι τον είδαν και ειδοποίησαν την αστυνομία, αλλά και οι σπασμωδικές αντιδράσεις των φρουρών του υποψήφιου προέδρου, που φυσικά δεν επιλέγονται από τον ίδιο. Είναι μέλη της μυστικής υπηρεσίας (Secret Service), που «παραχωρούνται» με εντολή της σημερινής κυβέρνησης των Δημοκρατικών. Και απ’ ό,τι φαίνεται στα τηλεοπτικά πλάνα, παρά τα μπλε κοστούμια και τα μαύρα γυαλιά, μάλλον δεν παραχωρήθηκαν και οι πιο επαγγελματίες του είδους, σε αντίθεση με τους ελεύθερους σκοπευτές της αστυνομίας που έκαναν σωστά τη δουλειά τους.

Όλα αυτά λοιπόν δημιουργούν τεράστια ερωτήματα και δεν καλύπτονται από χονδροειδείς προσπάθειες συγκάλυψης και αποπροσανατολισμού. Το λόμπι της παγκοσμιοποίησης, της woke ανωμαλίας και της φιλοπολεμικής παράκρουσης ελέγχει τη συντριπτική πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Όμως υπάρχουν σημαντικές εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, η πλατφόρμα Χ του Ίλον Μασκ, που έχει αρχίσει να εγείρει ενοχλητικά ερωτήματα για τα ύποπτα κενά ασφαλείας στην ομιλία του Τραμπ. Υπάρχουν και έντυπα που σέβονται τον εαυτό τους. Λιγοστά, αλλά επιδραστικά, όπως η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας. Τέλος, υπάρχουν και οι «ελεύθεροι σκοπευτές» του διαδικτύου που παράτησαν τα συμβατικά μέσα και σήκωσαν μόνοι τους διαδικτυακό μπαϊράκι, όπως ο φοβερός και τρομερός Τάκερ Κάρλσον, ο σχολιαστής ο οποίος προέβλεψε «στην ψύχρα» την απόπειρα δολοφονίας και λοιδορήθηκε άγρια από τα μαντρόσκυλα της παγκόσμιας εξουσίας.

Η απόπειρα κατά Τραμπ ήταν πράγματι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Το πράγμα δεν μαζεύεται γιατί ο κόσμος αρχίζει και θυμώνει. Είναι φανερό πλέον ότι έχει στηθεί ένα υπερατλαντικό τερατούργημα που παλεύει με τους υπαλλήλους του να δημιουργήσει τετελεσμένα για να εμποδίσει την αλλαγή σκυτάλης στις ΗΠΑ. Αδίστακτο και αποφασισμένο, θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να ναρκοθετήσει τις κάλπες στις ΗΠΑ και να διευκολύνει την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία.

Βεβαίως για να συμβούν όλα αυτά, πρέπει τα σχέδια να εκτελούνται με ακρίβεια. Και οι εντεταλμένοι υπάλληλοι της διεθνούς εξουσίας να παραμένουν στις θέσεις τους.

Στην περίπτωση του Τραμπ το σχέδιο (φυσικά θα λυσσάξουν να μας πουν ότι… δεν ήταν σχέδιο, αλλά απονενοημένο διάβημα ενός τρελού) απέτυχε παταγωδώς. Και έτσι όπως εξελίχθηκε, με τον Αμερικανό τέως πρόεδρο να αποδεικνύει σε συνθήκες πραγματικής δοκιμασίας ότι, εκτός από ρητορικά χαρίσματα, διαθέτει και απίστευτο αντρικό τσαγανό, οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην επικράτησή του.

Το δεύτερο κρας τεστ έρχεται τις επόμενες μέρες, όταν όλα αυτά τα τσιράκια του ατλαντισμού και του WEF στην Ευρώπη, που χθες εμφανίστηκαν σαν μετανοημένες Μαγδαληνές να καταδικάσουν με μια φωνή την «πολιτική βία», θα κριθούν στο Ευρωκοινοβούλιο. Το λόμπι του πολέμου και της ρωσοφοβίας υπέστη σοβαρή ήττα στην Πενσιλβανία και οι εκπρόσωποί του στην Ευρωπαϊκή Ένωση χορεύουν σε αναμμένα κάρβουνα γιατί πρέπει να περάσουν από τη μυστική ψήφο των ευρωβουλευτών. Αν οι τελευταίοι σέβονται τον εαυτό τους και όσους τους εξέλεξαν, πρέπει να μαυρίσουν πανηγυρικά τη Φον ντερ Λάιεν και τη συμμορία της. Μακάρι η αποτυχημένη απόπειρα κατά Τραμπ να ανοίξει το πρώτο παράθυρο για την ειρήνη…

Μια πρώτη αποτίμηση των ευρωεκλογών

 

Του

Ηλία Παπαναστασίου

 

 

Απώλειες που φθάνουν το 1.000.000 ψήφους συγκριτικά με τις εκλογές του 2023 (Ιουνίου) και 1.300.000 ψήφους συγκριτικά με εκλογές Μαΐου 2023 είχε η ΝΔ, απώλειες  340.000 ψήφων είχε ο ΣΥΡΙΖΑ σε σύγκριση με Ιούνιο 2023 και απώλειες 600.000 ψήφων συγκριτικά με τον Μάιο 2023, 109.000 ψήφους έχασε το ΠΑΣΟΚ συγκριτικά με Ιούνιο 2023 και 170.000 ψήφους περίπου έχασε συγκριτικά με Μάϊο 2023, το δε ΚΚΕ έχασε 33.000 ψήφους συγκριτικά με Ιούνιο 2023 και 60.000 συγκριτικά με εκλογές Μαΐου 2023 ενώ αυτάρεσκα θεωρεί τον εαυτό του νικητή (!) των εκλογών... Τελικά, από τους πέντε πρώτους, το μόνο κόμμα που είχε καθαρή αύξηση ψήφων ήταν η Ελληνική Λύση που αύξησε σε απόλυτους αριθμούς τις ψήφους κατά 138.000 συγκριτικά με τις εκλογές Μαΐου 2023 και 107.000 συγκριτικά με τις εκλογές του Ιουνίου 2023. Αυτή είναι η αριθμητική των ευρωεκλογών της 9^ης Ιουνίου 2024 για να γνωρίζουμε το πραγματικό αποτέλεσμα.

 

Παράλληλα, η συμμετοχή, συγκριτικά με τις περσινές βουλευτικές εκλογές, έπεσε κατακόρυφα από το 54% (περίπου) στο 41,3% δηλαδή σχεδόν 13%. Με συμμετοχή 41,3% και αποχή περίπου 59% οι ευρωεκλογές δημιουργήσαν πολλές αυταπάτες, ειδικότερα σε κόμματα απόβαρα –όπως είναι η συντριπτική τους πλειοψηφία– και τα οποία πανηγυρίζουν (!) γιατί έλαβαν μεγαλύτερο ποσοστό ενώ έχασαν πολλές δεκάδες χιλιάδες ψήφους σε απόλυτους αριθμούς, γεγονός που κρύβουν επιμελώς από τους ταλαίπωρους οπαδούς τους! Κλασικά παραδείγματα, το ανεκδιήγητο ΠΑΣΟΚ και το ελλιπούς σοβαρότητας ΚΚΕ που έχασαν μέχρι 170.000 και 60.000 ψήφους αντίστοιχα και πάντα σε σύγκριση με τις δυο Βουλευτικές εκλογές του 2023. Εάν δε κάποιοι φέρουν το επιχείρημα πως η σύγκριση πρέπει να γίνεται μόνο με τις Ευρωεκλογές, αυτό είναι εν μέρει σωστό αλλά πάντα στις Ευρωεκλογές τα αριστερά κόμματα είχαν καλύτερα ποσοστά, σε μεγάλο δε βαθμό οι τωρινές Ευρωεκλογές είχαν μικτό χαρακτήρα, εθνικών και ευρωεκλογών ταυτόχρονα. Τέλος, είναι μάλλον πιο δύσκολο να απέχει ο ψηφοφόρος του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ από τον Νεοδημοκράτη ψηφοφόρο που είναι πιο «ρευστής υφής».

 

Ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα. Η πτώση της Νέας Δημοκρατίας είναι τεράστια όμως το ερώτημα είναι εάν η ψήφος αυτών των ευρωεκλογών είναι σταθερή ή συγκυριακή. Είναι ψήφος συνειδητοποιημένων πολιτών – πολύ αμφιβάλλουμε, σε μεγάλο βαθμό...– ή είναι ένα ιδιόρρυθμο κράμα, ένας «χυλός» διαμαρτυρόμενων, σε αρκετό βαθμό μη πολιτικοποιημένων ψηφοφόρων συν μια «τονωτική ένεση» ψηφοφόρων «δικαιωματιστικής νεολαίας» αλλά και σταθερών, «τσιμεντοποιημένων» ψηφοφόρων άνω των 70 και 80 ετών που ούτως ή άλλως θα ψηφίσουν τον Μητσοτάκη «για τις συντάξεις τους», το ΠΑΣΟΚ γιατί θυμούνται ακόμη τον Ανδρέα και το ΚΚΕ λόγω παράδοσης; Εάν είναι όλα τα παραπάνω –το πιθανότερο– μένει να δούμε εάν στις Βουλευτικές εκλογές μετά 3 χρόνια –πιθανότατα να γίνουν πολύ νωρίτερα– η ψήφος είναι σταθερά καθοδική για την Νέα Δημοκρατία ή απλώς συγκυριακά αρνητική, σε σχετικό ή μεγάλο βαθμό. Πάντως, για να μην πανηγυρίζουν όλοι οι Μνηστήρες της επόμενης Κυβέρνησης –του Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου και ο οποίος θέλοντας να μας επιμορφώσει για την σύγχρονη Αριστερά, ίσως σκέφτεται, πέρα από το Ινστιτούτο που ίδρυσε, να εκδώσει και τα Άπαντά του σε ένθετα Κυριακάτικων εφημερίδων...– πρέπει και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο Μητσοτάκης, ως «Δικαιωματιστής Φιλελεύθερος/ Νεοφιλεύθερος του Δημοκρατικού Κόμματος Αμερικής» (εκεί ανήκει) είναι εξαιρετικά δύσκολος αντίπαλος, γνωρίζει πολύ καλά σε ποιον λαό απευθύνεται και έχει «πάγκο συνεργαζόμενων κομμάτων», από το ΠΑΣΟΚ των γιάπηδων της Πολιτικής μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ του εκατομμυριούχου Gay Κασσελάκη –γνήσιο παιδί της Παγκόσμιας Ελίτ που εκπροσωπείται τις τελευταίες δεκαετίες από Gay, πάμπλουτους Δικαιωματιστές, διαταραγμένες Μεγαλοαστές Φεμινίστριες και Αφροαμερικανούς της Μαύρης Μπουρζουαζίας– και ο οποίος πασχίζει να προσφέρει στους απελπισμένους οπαδούς του προοπτική Κυβέρνησης όμως μόνος, όπως απεδείχθη, δεν τα πολυκαταφέρνει. Βλέπετε, δεν βοηθά πάντα ο υπερφίαλος ναρκισσισμός και η μονομανιακή «συμπεριληπτικότητα» υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ, σε διαρκή και μόνιμη βάση.

  

 

Θα πρέπει να αναφερθεί και ένα εξαιρετικά σημαντικό και πολύ-πολύ αμφιλεγόμενο γεγονός. Πως δηλαδή είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια διάσταση μεταξύ ψήφου στην κάλπη και επιστολικής ψήφου. Συγκεκριμένα, η Νέα Δημοκρατία δεν έλαβε 28,3 αλλά 27,79% στην κάλπη και 41% στην επιστολική ψήφο. Μια διάσταση μάλλον ανεξήγητη εάν μάλιστα αναφέρουμε και το παράδειγμα της εκλογικής περιφέρειας Ανατολικής Αττικής (ή Δυτικής Αττικής) όπου η ΝΔ έλαβε 25% στην κάλπη και 54% (!) στην επιστολική ψήφο! Πώς εξηγείται αυτή η τεράστια διαφορά; Οι αμφιβολίες τεράστιες και οι φόβοι μεγαλύτεροι όμως δεν είμαστε καθόλου σίγουροι για την έρευνα που θα κάνει ο Άρειος Πάγος σχετικά με τις κατηγορίες για νοθεία στις εκλογές.

 

Πέρα από το υπαρκτό ερώτημα, «Συγκυριακή ψήφος διαμαρτυρίας ή διαρκής καθοδική πορεία», το βασικότερο ερώτημα είναι εάν ο ελληνικός λαός είναι «εν τη πράξει» ικανός για ριζικές αλλαγές στην χώρα. Η απάντησή μας είναι σαφέστατη, Όχι! Δεν είναι ικανός ένας λαός που αποτελεί περισσότερο μια συνομοταξία, ένα άθυρμα χωριών, σογιών και οικογενειών και που ουσιαστικά δεν απελευθερώθηκε ποτέ, να αποτελέσει το προζύμι για ένα μεγάλο λαϊκό, ριζοσπαστικό μπλοκ Κοινωνικών Τάξεων και στρωμάτων και τα οποία θα στοχεύσουν στην ρίζα του κακού, την πλήρη Εθνική Ανεξαρτησία που δεν κατακτήθηκε ποτέ και στην Κοινωνική απελευθέρωση που παραμένει ακόμη μακρινή ουτοπία και «όραμα»! Εάν δηλαδή συνεχίσει η Κυβέρνηση του Μητσοτάκη να καταρρέει, θα μπορέσει να αντικατασταθεί από μια αληθινά Λαϊκή Κυβέρνηση και η οποία θα έχει την υποστήριξη ενός πραγματικά αποφασισμένου, συνειδητοποιημένου, πολιτικοποιημένου και κοινωνικοποιημένου λαού, εάν ο τελευταίος αποφασίσει να ξεφύγει από τον βούρκο της πλήρους Παρακμής και του αχαλίνωτου εκφυλισμού που αποτελούν την σημερινή του «ταυτότητα», μια ταυτότητα ενός πλήρως υποδομημένου λαού ο οποίος καταναλώνει βουλιμικά όλη την χαβουζικού τύπου σαβούρα του ανύπαρκτου «πολιτισμού» και τις τερατώδεις ψευδολογίες των Μέσων «Ενημέρωσης» της λεγομένης «Δύσης», δηλαδή των Αμερικανο/Ευρωπαίων;

  

 

Θα μπορέσει αυτός ο «λαός» που δεν δρα συλλογικά και κοινωνικά –συνεπώς δεν λειτουργεί σαν «Έθνος» και «Λαός»– αλλά μόνο ατομιστικά ή το πολύ «οικογενειακά», ουσιαστικά στερούμενος της συλλογικότητας και της κοινωνικότητας, τα οποία αποτελούν τα θεμελιακά χαρακτηριστικά ενός Έθνους και ενός λαού και τα οποία τον ξεχωρίζουν από το «μπουλούκι» και τα περιφερόμενα «Τσίρκα διαμαρτυρόμενων» που έχουμε δει επανειλημμένα στην πρόσφατη νεοελληνική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, να δράσει συλλογικά, κοινωνικά, αποφασιστικά και τολμηρά; Του έχουν μείνει ανάλογες δυνάμεις, διαθέτει απλό, «μέσο» εγκέφαλο να κατανοήσει ποιος είναι, που βρίσκεται, τι θανάσιμοι κίνδυνοι τον περικυκλώνουν, πόσο ελάχιστα χρονικά περιθώρια έχει για να πραγματοποιήσει μια αναγεννητική και σωτήρια εξωτερική και εσωτερική επανάσταση; Έχει άραγε συνειδητοποιήσει πως βαδίζει σε νέα Μνημόνια χωρίς να έχουν τελειώσει τα παλαιότερα και δεν του έχει παραμείνει πάρα ελάχιστη ικμάδα «παραγωγής και παραγωγικότητας» –μη παράγοντας παρά ελάχιστα, υπόδειγμα «εισαγόμενου λαού», στηριζόμενος στην μεγάλη αυταπάτη της παροχής υπηρεσιών που είναι ο Τουρισμός...– και πρέπει να προστεθεί και ο βιολογικός του εκφυλισμός μέσω της υπογεννητικότητας και ο οποίος πολύ σύντομα θα τον αφανίσει; Τέλος, έχει συνειδητοποιήσει πως υπέστη τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου και διαδικασία απο-εγκεφαλοποίησης και κρεττινοποίησης; Έχει ή δεν έχει φτάσει στο σημείο (ρωτάμε εμείς), να μην καταλαβαίνει στοιχειώδεις έννοιες και επιχειρήματα και το χειρότερο όλων, να μην θέλει να μάθει τίποτε παραπάνω από τα ανύπαρκτα που νομίζει πως γνωρίζει; Να νομίζει πως γνωρίζει τα πάντα και ουσιαστικά να μην ξέρει τίποτε και να αποτελεί ένα περιφερόμενο κατασκεύασμα αγνοίας, αφέλειας, ανείπωτης βλακείας και παραδείγματος προς αποφυγή;

  

 

Εάν λοιπόν πιστεύουμε πως αυτός ο λαός μπορεί να έχει ακόμη μια ευκαιρία, ας του την δώσουμε, να μην του χαλάσουμε το χατίρι και «πάθει ζημιά ανεπανόρθωτη». Εμείς έχουμε τρομερή δυσπιστία για τις «πολυπαινεμένες ικανότητές» του και ταυτόχρονα μεγάλη βεβαιότητα στην «ικανότητά» του να μην παρουσιάζει την παραμικρή ικανότητα αυτόβουλης δράσης και συλλογικότητας. Εάν δε προσθέσουμε και την «ανυπαρξία παραγωγής Ηγεσιών», ιστορικό φαινόμενο που παρατηρείται μόνο σε πολιτικές δηλαδή ανεπτυγμένες αστικές κοινωνίες που παραδοσιακά «εκλείπουν» από την χώρα μας αλλά και το χαρακτηριστικό, αχνό αποτύπωμα ελλειμματικότητας το οποίο αφορά την ύπαρξη «Ηγετικής/Ηγεμονικής Τάξης» η οποία απλούστατα, δεν υπάρχει ούτε κατά φαντασία, τότε πιθανότατα η «ιστορική αναγκαιότητα» της μελλοντικής πορείας τού (κατ’ ευφημισμόν) «ελληνικού λαού» είναι τα «μπουλουκηδόν γιουρούσια», τα «ασύντακτα μανιοκαταθλιπτικά ξεσπάσματα» που βαφτίζονται «εξεγέρσεις» και φυσικά η κορυφαία «πολιτική» πράξη του Ρωμιού που λέγεται «Γιουρούσι στο κράτος» ή αλλιώς «σε διορίζω με τον παρά του άλλου» γιατί όπως γνωρίζετε όλοι αγαπητοί κύριοι, «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» και πελάτες είναι οι ψηφοφόροι δηλαδή οι ρουσφετολάγνοι που αυτοαποκαλούνται «πολίτες» και μάλιστα, «πολίτες με άποψη»(!).

 

Εάν λοιπόν, ο Ρωμιός ή Γραικός, καταφέρει να αποδομήσει αυτό το διαρκές νεο-κοτζαμπάσικο ρουσφετοπανηγύρι, να κατεδαφίσει τον δυσώδη και τοξικό ΣΥΡΙΖΑ, το άχρηστο ΠΑΣΟΚ και το διανοητικά προβληματικό ΚΚΕ, παράλληλα με τον θρυμματισμό της κλεπτοκρατικής Νέας Δημοκρατίας, τότε θα πρόκειται για το 8^ο Θαύμα της Οικουμένης και εμείς υποσχόμαστε να μετανοήσουμε στην πλησιέστερη Μονή του Αγίου Όρους, ζητώντας ταπεινά άφεση αμαρτιών από τον ελληνικό λαό για όσα έχουμε καταμαρτυρήσει για την σοφία του, την μεγαλοσύνη της πολιτικής του σκέψης και το απύθμενο βάθος της ιδιοφυούς κοινωνικότητάς του! Τέλος, υποσχόμαστε να του ζητήσουμε δημόσια συγνώμη γιατί δεν ψυχαναλύσαμε σωστά το απύθμενο, τερατωδώς μεγαλοφυούς βάθους «υποσυνείδητο αποτύπωμα» κοινωνικο/πολιτικής και επαναστατικής μεγαλοσύνης που διαθέτει αυτός ο λαός, υπομένοντας αγόγγυστα απίστευτη ακρίβεια, θεόρατα ενοίκια και εθνικούς εξευτελισμούς αλλά ταυτόχρονα κάνοντας υπομονή, έξυπνα και στρατηγικά, μέχρι να κουραστεί ο ακάματος Κυριάκος Μητσοτάκης να εφαρμόζει τον εισαγόμενο, βαλκανικής κοπής νεοφιλελευθερισμό του οπότε τότε –πάνω στην φυσιολογική κούραση ενός μεγάλου ηγέτη που εκσυγχρονίζει» την Ελλάδα...– θα εξορμήσει ως Νέος Κολοκοτρώνης να κατατροπώσει τον Αμερικανοτραφή αντίπαλό του...  Ιδιοφυής στρατηγική και την οποία δεν κατανόησε ο αφελής Μητσοτάκης και ο αφελέστερος Γκρίνμπεργκ. Νόμισε ο συμπαθέστατα απονήρευτος Μητσοτάκης, πως έχοντας «κατορθώσει το ακατόρθωτο», να μεταμορφώσει σε πέντε χρόνια, τον πλέον επαναστατικό λαό της Ν.Α. Ευρώπης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με το μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα, σε πειθαρχημένη ομάδα Ναυτοπροσκόπων που παρακολουθούν ανελλιπώς μαθήματα Οικονομικής επιστήμης από συνταξιούχους δασκάλους, πίστεψε λοιπόν ο Πρωθυπουργός μας πως μπορεί να «κουμαντάρει» εσαεί αυτόν τον ανυπότακτο λαό, που δεν μιλά, δεν λαλά, δεν διαμαρτύρεται σχεδόν καθόλου και μόνο «μουρμουρίζει από μέσα του», ταυτόχρονα δε πιστεύει βαθύτατα σαν λαός, στην «Ψυχολογία του βάθους» του Σίγκμουντ Φρόιντ όπου το υποσυνείδητο εκδηλώνεται κατακλυσμιαία, είτε σαν ψυχωτικό επεισόδιο είτε σαν εκτόνωση («ξεχαρμάνιασμα» ή «ξελαμπικάρισμα», επί το λαϊκότερον). Ο διαβόητος Φρόιντ σιωπά κι εμείς το ίδιο!

  

 

«Οψόμεθα εις Φιλίππους» είπε το φάντασμα του Ιούλιου Καίσαρα όταν εμφανίστηκε στον ύπνο του Βρούτου, ενός από τους δολοφόνους του Καίσαρα, παραμονή της Μάχης των Φιλίππων (Οκτώβριος 42 π.Χ.). Στην απλή νεοελληνική σημαίνει, «Θα λογαριαστούμε στους Φιλίππους». Για να μην πολυφιλολογούμε, ανάλογη φράση θα μπορούσαμε να πούμε στον ίδιο τον ελληνικό λαό «Οψόμεθα εις Ιστορίαν» δηλ. «Θα λογαριαστούμε στην Ιστορία». Έτσι, για να τελειώνει το θέμα, πρακτικά. Πολύ πρακτικά.

 

 

 

 https://resaltomag.blogspot.com/

Εξ όνυχος τον Λέοντα

 

 

Όρυγμα 1204

* Θρίαμβος για την κα Αλεξανδράκη Γαλάτω υποψήφιας του κ. Βελόπουλου, που εξελέγη Ευρωβουλευτής.
Ιδιοκτήτρια κρεοπωλείου και παντελώς άσχετη με την πολιτική της έτυχε ο πρώτος αριθμός του Λαχείου, λόγω του ότι το επώνυμό της αρχίζει από Α.
Γεγονός που μας ωθεί να υποθέσουμε πως σε αυτές τις εκλογές ίσως συμμετείχαν μάλλον αμνοερίφια, βάζοντας οικειοθελώς το κεφάλι τους, στον ντάκο του Χασάπη.
Άλλωστε ο Κιμάς κόβεται πάντα, παρουσία του πελάτη.

* Παταγώδης αποτυχία για την «Νέα Αριστερά».
Ποια Τύχη μπορούσαν να έχουν αυτοί που ως Κυβέρνηση λουστράριζαν με ζήλο και συνεχίζουν, Τεξανές μπότες και μοκασίνια Βρυξελλών, χωρίς Κασελάκι;

* Άσχετο
Συζήτηση στην Βουλή για την διάβρωση των ακτών.
Παιδιά μην το κουράζετε…
Υπεύθυνη είναι η κλιματική αλλαγή και η πατριαρχία.

* Σ’ αυτές τις εκλογές, ο Ελληνικός λαός ψήφισε στην κάλπη των ραφιών των super market, στην Σήραγγα των Τεμπών, στους διαδρόμους και τους Θαλάμους των Νοσοκομείων που θυμίζουν Γάζα, στα συμβολαιογραφεία που εν κρυπτώ γίνονται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί των Κατοικιών.
Με την άρνηση της ψήφου του αποδοκίμασε εκκωφαντικά, όλο το πολιτικό σύστημα που με τρόπο δικτατορικό θέλει να επιβάλλει την WOKE κουλτούρα, με τον «Γάμο» ομοφυλοφίλων.
Διά της αποχής τους, αρνήθηκαν το αποκρουστικό πρόσωπο της Ε.Ε., αυτής της σύγχρονης Βαστίλης λαών και εθνών, που ως κολαούζοι των ΗΠΑ ετοιμάζεται για πόλεμο, θέτοντας σε κίνδυνο την ύπαρξη του Πλανήτη.

* Ας χαλαρώσουμε όμως για λίγο.

* Μετά τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, «έγκυρες» πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κος Κασσελάκης θα συγκαλέσει την Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, στην Φαλκονέρα.
Πολεμικά πλοία του 6ου στόλου των ΗΠΑ, θα επιτηρούν την Θαλάσσια περιοχή.

* Διαψεύστηκαν οι πληροφορίες περί συμμετοχής του κου Ανδρουλάκη στο Athens Pride με στιβάνια στιλέτο και ψηλοτάκουνα, προκειμένου να υποσκελίσει τον κο Κασσελάκη σε «Προοδευτικότητα».
Το πιθανότερο είναι κάποιοι από το κόμμα του, να του δώσουν τα στιβάνια στο χέρι.

* Μια ΖΩΗ «Κωνσταντοπούλου» την έχουμε, κι αν δεν χαβαλεδιάσουμε και δεν παπαρολογίσουμε, τί ψήφους θα αποκομίσουμε;

* Επιτέλους, το Λίκνο της Ορθοδοξίας - μέσω της ΝΙΚΗΣ - εγκαθίσταται και στο Ευρωκοινοβούλιο!
Όλως τυχαίως και το επώνυμο του εκλεγέντος Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ αρχίζει από Α. Αναδιώτης Νίκος.
Άγιοι σκοποί, διαβολικές συμπτώσεις.
Ευλόγησον Δέσποτα.


* Και τώρα τα μυστήρια του Περισσού.
Το ΚΚΕ πανηγυρίζει.
Γιατί; Επειδή χάνει ψήφους και λόγω της αποχής, αυξάνει το ποσοστό του.
Η διαλεκτική Κουτσούμπα σπάει κόκκαλα.
Αλλά θα μου πεις, το Μαυσωλείο να είναι καλά και τα ποσοστά για την συντήρησή του.

* Στον ανορθολογισμό που επικρατεί στην εποχή μας, μια τέτοια ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ της κας Λατινοπούλου, μπορεί να κάνει την εμφάνισή της.
Διάττων Αστέρας; Ή συμπληρωματική τσόντα της Νέας Δημοκρατίας;
Οψόμεθα

* Και τώρα ο μεγάλος χαμένος, ο κος Μητσοτάκης.
Αν και πρώτος σε ποσοστό, καταφέρνει και χάνει 1.000.000 ψήφους, χωρίς αντίπαλο.
Τώρα «αντιπολίτευση» δεν είναι τα κόμματα του κοινοβουλίου που όλα μαζί συγκροτούν το κόμμα της κυρίαρχης τάξης, αλλά η ίδια η κοινωνία.
Από εδώ και στο εξής, η νέα κανονικότητα θα είναι η πολιτική αστάθεια και το πολιτικό αδιέξοδο, προβάλλει εμφατικά στον ορίζοντα.

* Τέλος.
Φούμο, κατράμι, πίσσα και πούπουλα στις Κασσάνδρες.
Σ’ αυτούς που είχαν το Θράσος να προβάλλουν τον άμεσο κίνδυνο ενός Παγκοσμίου πολέμου, το υπέρογκο και μη βιώσιμο χρέος της Χώρας, την διάλυση της παραγωγικής της Βάσης, και την ανάγκη της ανασυγκρότησής της και κυρίως το αίτημα για Εθνική ανεξαρτησία.
Δυστυχώς όμως οι Κασσάνδρες ιστορικά επιβεβαιώνονται, τότε όμως μπορεί να είναι αργά.
Με βλέμμα οίκτου μας αντικρίζουν γιατί Θεωρούν ότι παραλογιζόμαστε, αναφωνώντας το γνωστό: Ουαί τοις ηττημένοις.
Εμείς όμως τους αντιτείνουμε, πως εάν και ο Κράσσος ήταν ο νικητής, στην Ιστορία σύμβολο ηρωϊσμού και αντίστασης έμεινε ο ηττημένος Σπάρτακος.
Και μια μικρή λεπτομέρεια που έχει μεγάλη σημασία.
Σήμερα στην Αππία οδό, βρίσκεται κρεμασμένο, το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Ο μητσοτακισμός δημεύει τα ακίνητα

 3/06/2024 - 17:27

Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*

Με αναφορά τις ευρωεκλογές, σε τρία προηγούμενα άρθρα επιχειρήθηκε να αναλυθεί ο πολιτικός όρος «μητσοτακισμός» ως η «πολιτική θεωρία και πράξη που αποσκοπεί στον πλουτισμό μιας ολιγάριθμης πολιτικής ελίτ εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, μέσω της βαριάς φορολογίας και της διαχείρισης των χρημάτων των ευρωπαϊκών ταμείων». Στο σημερινό άρθρο θα αναλυθούν οι επιπτώσεις του νόμου 3475/2023, «περί πυρασφάλειας ακινήτων», μιας οργουελιανής διαδικασίας δήμευσης ακινήτων, τον οποίο ο μητσοτακισμός έφερε προς ψήφιση στη Βουλή δύο ημέρες πριν από τις τελευταίες εθνικές εκλογές. Ενώ η κυβέρνηση αφήνει να διαρρεύσει δολίως ότι ο νόμος αφορά τα ακίνητα πλησίον ή εντός δασικών εκτάσεων, στην πραγματικότητα ο νόμος αφορά όλα τα μη γεωργικά ακίνητα που ευρίσκονται εντός χορτολιβαδικών εκτάσεων, δηλαδή το σύνολο των εξοχικών και περιαστικών ακινήτων της χώρας.

Προσπερνώντας τις πολυδιάστατες παγίδες θανάτου που συνεπάγεται ο νόμος για ανθρώπους και ζώα σε περίπτωση πυρκαγιάς ή την αντισυνταγματικότητά του κατά τον Συνήγορο του Πολίτη, ο νόμος απαιτεί την κατασκευή φράκτη στις ιδιοκτησίες από πέτρα ή μπετό ύψους δύο μέτρων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα οικόπεδο τετράγωνου σχήματος 4 στρεμμάτων προϋποθέτει περίφραξη μήκους 253 μέτρων και εμβαδού 506 τετραγωνικών μέτρων. Η κατασκευή απαιτεί 150 κυβικά μέτρα μπετόν, συνολικού κόστους περίπου 60.000 ευρώ. Επιπλέον επιβάλλονται αντικατάσταση ξύλινων ή πλαστικών παραθύρων από αλουμίνιο ή σίδερο, τοποθέτηση μεταλλικών πλεγμάτων στα παράθυρα, καθώς και αντικατάσταση της ξύλινης στέγης με άλλη από μη εύφλεκτα υλικά και, επίσης, η ανακατασκευή των τοιχίων του κτίσματος από ενισχυμένα κονιάματα (π.χ. τούβλα, πέτρα, μπετό). Απαιτείται, επίσης, η αποψίλωση των οικοπέδων από κληματαριές, ελιές, δένδρα, θάμνους και κάθε είδους βλάστηση. Για το σύνολο των οικοδομικών εργασιών, το μπογιουρντί, που ετοίμασε η Ν.Δ. για τους οξυδερκείς ψηφοφόρους της, υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ.

Από την αρχή 

Δηλαδή, η Ν.Δ. αξιώνει από τους ψηφοφόρους της να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους, αν δεν επιθυμούν να δημευθούν μέσω των παρανοϊκών προστίμων. Επιπλέον, ο νέος νόμος, για ακόμα μια φορά, μετατρέπει τους πολίτες σε αντικείμενα εκβιασμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που, όπως αναφέρει έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί έναν καλά οργανωμένο μηχανισμό διαφθοράς στην ελληνική διοικητική μηχανή. Η απαραίτητη τεχνική έκθεση πυρασφάλειας (κόστους από 1.000 έως 10.000 ευρώ) ακολουθείται από ελέγχους επιτροπών αδέκαστων και μη χρηματιζόμενων υπαλλήλων των δήμων, αντιγράφοντας τη διαδικασία των διοικητικών ελέγχων των οικοδομημάτων στο παρελθόν από τους αδέκαστους και μη χρηματιζόμενους υπαλλήλους των πολεοδομιών. Εύλογα ερωτήματα εγείρονται αναφορικά με τους λόγους που η Ν.Δ. αποφάσισε τη δήμευση των περιουσιών των Ελλήνων. Ο πρώτος λόγος αφορά την εκδίωξη του πληθυσμού από την ύπαιθρο και τη φυλάκισή του στις «πόλεις των 15 λεπτών», όπως απαιτεί η υλοποίηση της ατζέντας του 2030. Ο δεύτερος έχει να κάνει με τη δήμευση της γης, επειδή αποτελεί το μοναδικό οικονομικό στοιχείο που έχει πραγματική αξία και συνεπώς θα πρέπει να λεηλατηθεί από τα πολυεθνικά funds.

Η αρπαγή

Η πρακτική της αρπαγής της γης εφαρμόζεται σήμερα στην Ευρώπη με επίκεντρο τη Ρουμανία και την Ουκρανία. Στην τελευταία σχεδόν το σύνολο της γεωργικής γης έχει περάσει στην ιδιοκτησία των funds και σε ορισμένες περιφέρειες η πολυεθνική Blackrock κατέχει πάνω από το 40% της καλλιεργήσιμης γης. Τέλος, ο νόμος αφορά την υποχρεωτική ασφάλιση ακινήτων από τις πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρίες, που επέβαλε στην Ελλάδα ο Μητσοτάκης. Ακολουθώντας την πάγια τακτική της μεγιστοποίησης του κέρδους, οι ασφαλιστικές εταιρίες αρνούνται να προβούν σε υποχρεωτική ασφάλιση ακινήτων, εάν δεν ελαχιστοποιηθούν πρώτα οι ασφαλιστικοί κίνδυνοι. Στις προσεχείς ευρωεκλογές οι οξυδερκείς ψηφοφόροι της Ν.Δ. και των κομμάτων εξουσίας αμέσως μετά την εκλογική διαδικασία «θα πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια ψυχιάτρου, εάν ψηφίσουν αυτούς που τους πτώχευσαν, ενώ οι υπεύθυνοι της ληστείας πλουτίζουν» Paulo Coelho.

*∆ιδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, UK, τ. διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Από την «Αριστερά του Χαβιαριού» στην «Αντι-συστημική Δεξιά» – Η αντιστροφή των Κοινωνικών Μπλοκ

 

 

 Του

Ηλία Παπαναστασίου

 

   

Ευθύς εξ αρχής θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε την σχετικότητα των όρων που χρησιμοποιούμε. Όπως δεν υπάρχει μόνο η «Αριστερά του Χαβιαριού» έτσι και ο «αντισυστημικός πατριωτικός χώρος» όπως αυτοαποκαλείται δεν είναι μόνο ή κυρίως «Δεξιός». Και αν ονομάζεται «ακροδεξιά» από τους δημοσκόπους του συστήματος της Φιλελεύθερης Αστικής Ελίτ, ο όρος δεν μας βρίσκει σύμφωνους όχι μόνο για πολιτικούς αλλά και για κοινωνικούς και ταξικούς λόγους.

 

  

Από πολιτική άποψη η λεγομένη «Ακροδεξιά» όπως την χαρακτηρίζουν οι συστημικοί δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και δημοσκόποι, προβάλλει έναν εντονότατα πατριωτικό, εθνικοκρατικό και πολλές φορές αντι-ολιγαρχικό λόγο, με σαφή –σε πολλές περιπτώσεις– αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα Πρόεδρο παρόμοιου Κόμματος της Βουλής που κατονόμασε τους Ολιγάρχες με τα ονόματά τους, ταυτόχρονα ο ίδιος καταγγέλλει εντονότατα τους «Καπιταλιστές και Ολιγάρχες» αλλά και την ίδια την Δικαιοσύνη (παρόμοιες καταγγελίες δεν έκαναν οι πλήρους αστικής και μικροαστικής ευγένειας μελιστάλακτοι «αριστεροί/κεντροαριστεροί» του λεγόμενου προοδευτικού χώρου). Θα μπορούσαμε δε να αναφέρουμε πολλά παρόμοια παραδείγματα όπου ο εθνοκρατικός λόγος με έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά και αντι/ολιγαρχική πολεμική είναι εντονότατος. Και εάν παρόμοια τακτική χαρακτηρίζεται «Λαϊκισμός» και «Δημαγωγία» ας θυμηθούμε εάν παρόμοιος λόγος κυριαρχούσε ή όχι και στον ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012-15 ή στο ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1974-81. Άλλωστε, περιμένουμε να μας διαφωτίσουν οι φωστήρες της συστημικής Δημοσιογραφίας τι εστί «Λαϊκισμός» γιατί με την φόρα που έχουν πάρει και ο Σοσιαλισμός –γι’ αυτούς– θεωρείται λαϊκισμός όπως και οποιαδήποτε κριτική που ασκείται στα πεπραγμένα της Αστικής Ελίτ. Οι κεραυνοί και τα αστροπελέκια περί «Λαϊκισμού» πέφτουν βροχηδόν μόλις κάποιος κάνει κριτική στην Ελίτ και ειδικότερα στην Οικονομική/Κοινωνική Πολιτική της. Δημιουργήθηκε ένας «Υγειονομικός χώρος», μια Buffer Zone (Ανασχετική ζώνη), όπου ο παραβαίνων τα όρια είναι αυθωρεί και παραχρήμα εξοβελιστέος και αποβάλλεται σαν μικρόβιο!

 

   

Εάν λοιπόν ο «αντι/συστημικός λαϊκίστικος» λόγος (όπως τον χαρακτηρίζει η Ελίτ) ή «ο αντισυστημικός εθνοκρατισμός» (όπως τον χαρακτηρίζουμε εμείς) είναι σαφέστατα πιο αντισυστημικός, ριζοσπαστικός, αντι-ολιγαρχικός και οιονεί πιο επαναστατικός από αυτόν της ψοφοδεούς, χορτασμένης από τον καπιταλισμό και παρηκμασμένης σε επίπεδο πολιτισμικής συμπεριφοράς «Κεντρο/Αριστεράς και Αριστεράς» του χαβιαριού και της άνεσης, μένει να εξετάσουμε σε ποια Κοινωνικά στρώματα και Κοινωνικές τάξεις αντιστοιχεί αυτός ο πολιτικός λόγος του Αντι/συστημικού Εθνοκρατισμού και το κυριότερο, εάν έχει μέλλον. Γιατί «κάτι μας λέει» πως ο λόγος των Αντισυστημικών και Εθνοκρατικών Κομμάτων, αντιστοιχεί σε στρώματα που πριν 4-5 δεκαετίες ανήκαν στην Ιστορική Αριστερά και μετακινήθηκαν «απέναντι». Γιατί όταν μειώνονταν τα ημερομίσθια και οι μισθοί της Γαλλικής Εργατικής Τάξης στην Αυτοκινητοβιομηχανία της Πεζό λόγω της αθρόας μετανάστευσης από τις βορειοαφρικανικές χώρες και οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονταν, οι συνδικαλιστές της CGT –Συνδικάτο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος– τους αποκαλούσαν σχεδόν ρατσιστές ώσπου είδαν και αποείδαν οι εργαζόμενοι και έφυγαν τρέχοντας. Σήμερα, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα από 23% το 1973 κατέρρευσε στο 2,5-3,5%, ανάλογες δε «θριαμβευτικές προόδους κατάρρευσης» έχει κάνει και το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πλέον τα δυο κόμματα, αντιπροσωπεύουν απολειφάδια μικροαστικής διανόησης της κακιάς ώρας, ΛΟΑΤΚΙ παντός καιρού, non-binary Βορείου και Νοτίου Ημισφαίριου συν το απαραίτητο desert από υστερικές φεμινίστριες αλλά και πολιτικά διαταραγμένους «με άποψη».

 

 

Από κοινωνικο/ταξική άποψη, εξετάζοντας ταξικά και κοινωνικά τις αντιπροσωπεύσεις Κοινωνικών Στρωμάτων και Τάξεων των Πολιτικών Κομμάτων, θα πρέπει να αναφερθούμε στην ανάλυση του Ινστιτούτου Ζαν Ζωρές του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις εκλογές του 2022 στην Γαλλία όπου διαπίστωσε πως το 58% της Γαλλικής Εργατικής Τάξης (Classe Ouvrière) ψήφισε Λεπέν. Ανάλογα είχαν ψηφίσει υπέρ της Λεπέν μικροαστικά και φτωχά στρώματα. Παραπλήσια συμπεράσματα έγιναν και για τις εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ όπου διαπιστώθηκε πως η πλειοψηφία των Μεσοδυτικών Αγροτικών Πολιτειών αλλά και τεράστια στρώματα της άνεργης και φτωχομεσαίας Εργατικής Τάξης, ψήφισαν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Τραμπ. Αντίθετα, οι ευνοημένες Ανατολική και Δυτική ακτή της αστικής Ελίτ και της συστημικής «διανόησης», Ατλαντικού και Ειρηνικού αντίστοιχα, ψήφισαν Χίλαρι 

(Η ίδια μάλιστα αποκαλούσε ανερυθρίαστα τους φτωχούς «αξιοθρήνητους» –deplorables– όμως διέθετε θαυμάστριες στα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη!).

 

 

Όπως διαπιστώνεται, υπάρχει αφύπνιση των «αφανών» στρωμάτων, «παραμελημένων» από τους συστημικούς δημοσκόπους, δηλαδή μεγάλων λαϊκών στρωμάτων στην Ευρώπη και στην Ελλάδα τα οποία ψηφίζουν υπέρ των αντι/συστημικών Εθνοκρατικών κομμάτων. Παρατηρείται καταφανώς μια «Μεγάλη αντιστροφή των Κοινωνικών Μπλοκ». Αυτό σημαίνει μετακίνηση του μπλοκ των λαϊκών στρωμάτων που ξεκίνησε τον Μάη του 2012 εκμηδενίζοντας την Κεντρο/Αριστερά του ΠΑΣΟΚ, κατεβάζοντάς το από το 44% (2009) στο 4,6% (2015) και συνεχίστηκε με τις εκλογές του Ιούνη του 2023 εξαϋλώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και κατεβάζοντάς τον στο 50% του ποσοστού του το 2015, δηλαδή από το 36,3% (2015) στο 17,83% (Ιούνης 2023).

 

Μετακινούμενο λοιπόν το Κοινωνικό Μπλοκ λαϊκών στρωμάτων της Κεντροαριστεράς/Αριστεράς σε μεγάλο βαθμό στα κόμματα της Αντι/συστημικής Εθνικο/Κρατικής πλευράς, αλλάζει τελείως το Κοινωνικο/Ταξικό Πρόσημο της «Αριστεράς» και της «Αντισυστημικής Εθνοκρατικής» παράταξης. Τα «Αριστερά» Κόμματα διατηρούν το ψευδεπίγραφο πρόσημο της Κεντρο/Αριστεράς ενώ κοινωνικά/ταξικά αντιπροσωπεύουν τους προνομιούχους του συστήματος. Αντίστοιχα, τα λαϊκά στρώματα «μετακομίζουν» από την «Αριστερά» στα Αντισυστημικά Εθνοκρατικά Κόμματα και τα οποία είναι αριστερότερα από κοινωνική και ταξική άποψη από τα παραδοσιακά «Αριστερά» κόμματα, επίσης δε τα Εθνοκρατικά κόμματα, πλέον,  αντιπροσωπεύουν, σε μεγάλο βαθμό, τα λαϊκά και εν δυνάμει ριζοσπαστικότερα στρώματα που διεκδικούν κοινωνική δικαιοσύνη, συνδυασμένη με πατριωτισμό.

 

Τα αντι/συστημικά Εθνοκρατικά κόμματα αντιπροσωπεύουν την Κοινωνική/ Πατριωτική Αριστερά μάλλον χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει ενώ τα (δήθεν) «Αριστερά» κόμματα αντιπροσωπεύουν τους προνομιούχους χωρίς να το έχουν καταλάβει. Μεταβάλλονται σε μια (πρώην) «Αριστερά» που παριστάνει την Αριστερά ενώ τα Εθνοκρατικά κόμματα μεταβάλλονται σε μια Κοινωνική Αριστερά χωρίς να το έχουν κατανοήσει. Η «Αριστερά/Κεντροαριστερά» μένει με τα σύμβολά της εκφράζοντας τους βολεμένους και χορτασμένους ενώ η Αντι/συστημική Εθνοκρατική Παράταξη, μάλλον συκοφαντημένη ως «ακροδεξιά» από τους άθλιους συστημικούς Δημοσκόπους και τις γελοίες αναλύσεις τους, αντιπροσωπεύει κοινωνικά και ταξικά το Αριστερό Φάσμα των λαϊκών και φτωχών τάξεων. Ανέτειλε λοιπόν η Αυγή της Μεγάλης Κοινωνικής/Ταξικής αντιστροφής, δηλαδή της μετακίνησης των Κοινωνικών Μπλοκ και για την οποία μιλούσαν εδώ και χρόνια οι πλέον διορατικοί των πολιτικών και κοινωνικών αναλυτών.

 

 

H «Αριστερά του Χαβιαριού» είναι η μεσοαστική τάξη, τμήματα της αστικής τάξης και μερίδες μικροαστών που μπορούν να φάνε χαβιάρι και απομυζούν τις ανέσεις του καπιταλισμού, η δε Αντισυστημική Εθνοκρατική πλευρά των αντίστοιχων κομμάτων, αντίθετα, ελκύει και συσπειρώνει ολοένα και περισσότερο λαϊκά και φτωχά στρώματα που στιγματίζονται ως «ακροδεξιά» ενώ ανήκαν κάποτε στο Ιστορικό Κοινωνικό μπλοκ της Αριστεράς. Ο πολιτικός και ιδεολογικός κρετινισμός και ηλιθιοποίηση της επίσημης (δήθεν) Αριστεράς αφήνει «εκτός οπτικού πεδίου» τα φτωχά στρώματα, τα κατατάσσει στα «ακροδεξιά στρώματα» (!) και διαρκώς πτύει τόνους σιέλου καταπάνω τους περιφρονώντας τους με ελιτίστικο, ματαιόδοξο και νεοπλουτίστικο τρόπο. Για την «Αριστερά του Σαλονιού» (Α. Παπανδρέου στη Βουλή το 1987) οι φτωχοί και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα είναι Terra incognita, μια αληθινή έρημος Σαχάρα στην οποία οι (δήθεν) «Αριστεροί» δεν καταδέχονται να ρίξουν το παραμικρό βλέμμα. Διαθέτουν πολλούς καλοβολεμένους του Συστήματος και εξαιρετικά φιλόδοξους μεσοαστούς νεόπλουτους και μικροαστούς της εγκεφαλικής εξαθλίωσης ώστε να καταλάβουν τον παραμικρό πόνο, την οποιαδήποτε χαραμάδα φτώχειας αυτών των λαϊκών στρωμάτων που θα μπορούσε να εισέλθει στο γελοίο οπτικό τους πεδίο. Δώσε LOATKI+ σε αυτήν την «Αριστερά» και τους πήρες την ψυχή. Εάν δε προσθέσεις και λίγο Ketchup στο σπαγγέτι της «Αντι-Πατριαρχίας, του Μισανδρισμού των Φεμινιστριών «με μπόλικη δόση αποδόμησης του Ανδρικού Φύλου μέσω του αστείου ιδεολογήματος περί «Τοξικής Αρρενωπότητας», δεν τους πήρες απλώς την ψυχή αλλά τους έστειλες κατευθείαν στα μπαράκια να το πανηγυρίσουν.

 

 

Αντίθετα με την «Αριστερά του Χαβιαριού» (Gauche caviar) του ελιτισμού, του σνομπισμού, του ναρκισσισμού, της ματαιοδοξίας και του άκρατου νεοπλουτισμού τρόπων και λεξιλογίου, η Αντισυστημική, Εθνοκρατική και Πατριωτική πλευρά των αντίστοιχων κομμάτων στην Ελλάδα (και όχι μόνο) εκφέρει, αρθρώνει και προτάσσει έναν κατανοητό, λαϊκό στο λεξιλόγιο και λογικότατο στη δομή του πολιτικό λόγο, με λέξεις-καρφιά όπως «Παραγωγή», «Εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου», «υψηλές συντάξεις μέσω του ορυκτού πλούτου» φέροντας ως παράδειγμα την εξαιρετικά πετυχημένη «Νορβηγία των συντάξεων» όπου ο ορυκτός πλούτος της απέφερε 1 τρις ευρώ(!) έσοδα στα Ταμεία των Εργαζομένων, «εξασφαλίζοντας τις συντάξεις των Νορβηγών για 2.000 χρόνια» (Απάντηση του πρώην Νορβηγού Πρωθυπουργού στις καταγέλαστες προτάσεις ξένων αργυρώνητων δημοσιογράφων περί «εκμετάλλευσης» του 1 τρις στο Χρηματιστήριο).

 

 

Παράλληλα τα αντισυστημικά, εθνοκρατικά κόμματα καταφέρονται οξύτατα κατά της Παγκοσμιοποίησης, των ΛΟΑΤΚΙ, της γενικότερης παρακμής των αξιών και ειδικότερα της οικογένειας και όλα τα παραπάνω με προβολή της πατρίδας ως έννοια σε περίοπτη θέση.

Τουναντίον, οι λέξεις «Πατρίδα», «πατριωτισμός», «έθνος» κλπ. προκαλούν αλλεργία μέχρι ιδεολογικό παροξυσμό στην «Αριστερά του χαβιαριού», στην «Αριστερά» του «συνωστισμού των προσφύγων στην παραλία της Σμύρνης», στην «Αριστερά» της ιδεολογικής επίλυσης του Μακεδονικού προβλήματος με Αμερικανική επίβλεψη και υπαγόρευση αλλά και Γερμανική παρέμβαση λόγω των «υψηλών» πολιτικών των Αμερικανο/Γερμανών στα Δ. Βαλκάνια. Άνθρωπος των Αμερικανών ο Τσίπρας, το «έλυσε» αμερικανοπρεπώς.

 

 

Πώς όμως να υπερασπιστούν την οικογένεια οι «Αριστεροί του Χαβιαριού» όταν βγάζουν φλύκταινες και μόνο στο άκουσμα των λέξεων «οικογενειακές αξίες» και «οικογένεια» λησμονώντας πως το μοναδικό καταφύγιο απέναντι στο σύστημα που απέμεινε στον φτωχό και τον λαϊκό άνθρωπο είναι η οικογένεια. Πώς να υπερασπιστούν τις διαχρονικές αξίες του ελληνικού λαού όταν ο Νεόπλουτος και κατά δήλωσή του «εφοπλιστής» Κασσελάκης λέει κατά λέξη πως «Πρέπει να εγκαταλείψουμε τις παραδοσιακές ελληνικές αξίες από τις οποίες ταλαιπωρηθήκαμε»(!). Σοβαρά, αξιότιμε πρόεδρε του ΣΥΡΙΖΑ; Τις γνωρίζεις αυτές τις αξίες τόσο καλά;

 

 

Πώς να υπερασπιστούν τους Γονείς και ειδικότερα τα δικαιώματα του διαζευγμένου Πατέρα οι «Αριστεροί του Χαβιαριού» όταν υστερίζονται και μόνο ακούγοντας τις λέξεις «πατρότητα», «πατέρας» και γενικότερα στην ιδέα της πλήρους ισότητας δικαιωμάτων των δυο Γονέων. Γι’ αυτούς, το ζευγάρι των ομοφυλόφιλων ανδρών που θέλει να υιοθετήσει παιδιά μέσω της «αγοράς μήτρας», έχει απείρως περισσότερα δικαιώματα από τον φυσικό και φυσιολογικό πατέρα, γι’ αυτό άλλωστε «έψαλλαν και ούρλιαζαν» εν χορώ εναντίον του Νομοσχεδίου περί Συνεπιμέλειας και το οποίο καταψήφισαν, του υποκριτικότατου ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου. Ίσως να ήταν από τα λίγα εξαιρετικά Νομοσχέδια της παρούσας Κυβέρνησης...

 

 

Και πώς να αντισταθούν στην γενικότερη παρακμή αυτής της διαλυμένης, παρηκμασμένης και εκφυλισμένης χώρας, όταν οι ίδιοι αποτελούν την «πρωτοπορία» αυτής της Μεταμοντέρνας Φιλελεύθερης Αστικής Παρακμής;

 

 

Δεν είδαμε ποτέ κάποιον ΣΥΡΙΖΑΙΟ, ΠΑΣΟΚ ή ΝΑΡίτη της κ. Αχτσιόγλου και του κ. Τσακαλώτου να μάχεται για τα δικαιώματα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα με τόσο φανατισμό όσο μάχονται για τους ΛΟΑΤΚΙ, ούτε είδαμε κάποιον ΣΥΡΙΖΑΙΟ να κόπτεται για τους άστεγους των Μεγάλων Πόλεων και οι οποίοι –για δική τους ατυχία...– είναι όλοι άνδρες άνω των 45-50 ετών... Αντίθετα, τους βλέπουμε ανελλιπώς στις παρελάσεις του Gay Pride, να διαδηλώνουν εναντίον της «Πατριαρχίας του Ιράν», να βεβηλώνουν την Ελληνο-Σερβική φιλία, να αδιαφορούν για τον θρυμματισμό των σχέσεων με την Ρωσία, να αδιαφορούν για την Συρία και γενικότερα, να αποτελούν το «Αριστερό συμπλήρωμα» του Νεοδημοκρατικού Κεντροδεξιού Φιλελευθερισμού του Μητσοτάκη και ο οποίος γνωρίζει άριστα –ευφυέστατος ων...– πως δεν κινδυνεύει από τον Κασσελάκη και το «Κόμμα Κασσελάκη» της Μεταμοντέρνας, «Αριστεράς του Χαβιαριού». Γι’ αυτό και έξυπνα και επιφανειακά «ρίχνει τα βέλη» του στον Κασσελάκη, όχι γιατί κινδυνεύει από αυτόν όπως προείπαμε αλλά γιατί θέλει να φαίνεται πως «κινδυνεύει» ώστε ο Κασσελάκης, που του είναι εύκολος αντίπαλος με τις ανοησίες που σερβίρει σωρηδόν, να υποστεί μάλλον εύκολη ήττα και εάν προχωρήσει σε νέα τετραετία –δυστυχώς, είναι ενδεχόμενο...– να χρησιμοποιήσει ως «Κυβερνητικό Εταίρο» τον πολλαπλά στρυμωγμένο Ανδρουλάκη και τον οποίο ο Μητσοτάκης, όπως φαίνεται, τον «κρατά στο χέρι»...

 

 

Όμως, το βασικότερο πρόβλημα της «Αριστεράς του Χαβιαριού» είναι η έλλειψη κοινωνικής και ταξικής ενσυναίσθησης. Η επαφή τους με τα λαϊκά στρώματα –ιστορικά, ο «προνομιούχος» κοινωνικός χώρος των Αριστερών Κομμάτων γεγονός που δεν συμβαίνει πλέον– είναι από ανύπαρκτη έως μηδαμινή. Αυτό φάνηκε και στα 4,5 χρόνια Κυβερνητικής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σήμερα. Ο εκατομμυριούχος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει πως «Αγόρασα διαμέρισμα 1,8 εκατομμυρίων ευρώ και νιώθω άσχημα που οι σημερινοί νέοι δεν έχουν ανάλογη δυνατότητα». Ομολογουμένως, ανατριχιάσαμε από συγκίνηση όμως θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον Στέφανο Κασσελάκη σε ποιους απευθύνεται; Τα ίδια ακούγαμε και από τους Κυβερνητικούς ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ για να μην ξεχνούμε και του ενδόξους ΠΑΣΟΚΟΥΣ του ύστερου, παρακμιακού ΠΑΣΟΚ, κυρίως της περιόδου Σημίτη και ΓΑΠ.

 

 

Εάν λοιπόν κοινωνικά και ταξικά, η «Αριστερά του Χαβιαριού» ετελεύτησε τον βίον εκφράζοντας τους «άνετους και τακτοποιημένους» του Συστήματος, «αγωνιζόμενη» μόνο για τις μειονότητες – ΛΟΑΤΚΙ, Φεμινίστριες και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις – και για την «συμπερίληψή» τους στη «Φιλελεύθερη Δημοκρατία της Ελίτ», το κοινωνικο/πολιτικό και ταξικό «παιχνίδι» θα διεξάγεται στο εξής μάλλον από άλλες δυνάμεις. Όσοι δυσαρεστηθούν με τα αναμενόμενα πλέον αποτελέσματα των Ευρωεκλογών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ίσως κατανοήσουν πως το παρόν άρθρο πιθανόν έδωσε ένα «έναυσμα διαλόγου» και έριξε «σπόρο συζήτησης» για ένα κυριολεκτικά κατακλυσμιαίο φαινόμενο, αυτό της «Αντιστροφής των Κοινωνικών Μπλοκ».

 

 

«Ο Βασιλιάς είναι γυμνός» αποκάλυψε ένα αγόρι σε μια πολύ γνωστή ιστορία, όταν όλοι σιωπούσαν και δεν τολμούσαν. Καιρός να κάνουμε το ίδιο για κοινωνικο/πολιτικά και εκλογικά γεγονότα που βλέπουμε και παρατηρούμε με τα μάτια  μας αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε.

 

 

ΥΓ. Προσπαθήσαμε να κάνουμε μια συνοπτική, απλοποιημένη στον λόγο και κατανοητή στα νοήματα «Ταξική Ανάλυση» (Class analysis) και να υποστηρίξουμε σαν πρωτεύον το στοιχείο της Κοινωνίας και της Τάξης και όχι μόνο ή κυρίως της Πολιτικής. Εάν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ ενός «συντηρητικού», «δεξιού» (σύμφωνα με το Ψευδο-Κριτήρια της δημοσιογραφίας της Ελίτ) φτωχού, εργάτη και εργαζόμενου που προτίθεται να ψηφίσει Αντι/συστημικά κόμματα και ενός εκπρόσωπου της Πανεπιστημιακής «διανόησης» ή ενός καλοβολεμένου μεσοαστού/αστού γιατρού και δικηγόρου που παριστάνει τον «Αριστερό» και «μάχεται» υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ, του #MeToo και της «Συμπερίληψης» της Πολιτικής Ορθότητας, προτιμούμε τον πρώτο, δηλαδή τον φτωχό μεροκαματιάρη είτε είναι φτωχός μικρομεσαίος, μισθωτός του Ιδιωτικού Τομέα ή άνεργος και άστεγος. Γιατί ο φτωχός, ασχέτως του «ιδεολογικού κομφούζιου» που πιθανόν να έχει, ταξικά ανήκει στο μοναδικό μπλοκ που προσφέρει προοπτική. Αντίθετα, ο βολεμένος μεσοαστός της «Αριστεράς», είναι αυτός που απομυζά το Σύστημα ζώντας μέσα στην άνεση και ταυτόχρονα διαλαλώντας την Ψευδο/Αριστερή πραμάτειά του για λόγους άκρατου Ναρκισσισμού και ανίατης ματαιοδοξίας. O πρώτος, ο φτωχός και λαϊκός, όταν εξεγερθεί επαναστατεί εναντίον της αθλιότητας στην οποία είναι «βουτηγμένος» μέχρι τον λαιμό ενώ ο δεύτερος που «ονειρεύεται την επανάσταση με το όπλο στο χέρι» σύμφωνα με την Νατάσσα Μποφίλιου του ΚΚΕ, όταν ο κοινωνικός βρασμός φθάσει σε κρίσιμο σημείο, το σκέφτεται, οπισθοχωρεί τρέχοντας και συμβιβάζεται χοροπηδώντας. Ο φτωχός, τι να χάσει; Αυτά που δεν έχει; Ενώ ο καλοβολεμένος της «Αριστεράς του Χαβιαριού» κινδυνεύει να χάσει αυτά με τα οποία είναι «δεμένος» μέχρι τα μύχια της ύπαρξής του δηλαδή τις ανέσεις του καπιταλισμού που χαρούμενος λαμβάνει και βουλιμικά καταναλώνει. Αυτή είναι η θεμελιακή διαφορά μεταξύ φτωχού «δεξιού» που υποφέρει καθημερινά και ενός βολεμένου μεσοαστού «αριστερού» που περνά καλά –δόξα τω θεώ– με το σύστημα το οποίο κατηγορεί νυχθημερόν αλλά είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί του θυμίζοντας σχέση «Αγάπης και Μίσους» ενός ζευγαριού που μαλώνει διαρκώς αλλά δεν χωρίζει ποτέ. Άλλωστε, έτσι εύκολα χωρίζεις από τα «καλούδια» του καπιταλισμού, σοβαρά μιλάτε τώρα;