Πολλοί αριστεροί, κυρίως της «ριζοσπαστικής αριστεράς», παρομοιάζουν την εκλογή του Τράμπ με την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης στη δεκαετία του ’30 που ανέδειξε το τέρας του φασισμού (3ο Ράιχ)…
Διαβάζουμε από το κείμενο του φίλου Γιώργου Ρούση, «Η εκλογή Τράμπ και εμείς»:
«Στην πραγματικότητα η εκλογή Τράμπ σε συνδυασμό με την άνοδο των ακροδεξιών στην Ευρώπη, ελλείψει μιας ριζοσπαστικής αριστεράς, σηματοδοτεί ένα τρανταχτό προμήνυμα επανάληψης της τραγικής για την ανθρωπότητα διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση της δεκαετίας του 30».
Ολόκληρο το κείμενο εδώ:
http://www.pandiera.gr/
Ακριβώς τα ίδια υποστηρίζει και ο διανοούμενος, αστός δημοκράτης, Νόαμ Τσόμσκι: Ταυτίζει τις δύο εποχές: Τη σημερινή με τη δεκαετία του 30…
Διαβάστε εδώ:
https://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/o-tramp-ston-leyko-oiko-synenteyxi-me-ton-filosofo-noam-tsomski
Πάντα η σκέψη των ακαδημαϊκών μαρξιστών «ταυτιζόταν» με τη σκέψη των ακαδημαϊκών δημοκρατών: Τυπική και σχηματική σκέψη…
Το να ταυτίζεις ή και να παρομοιάζεις τη δεκαετία του ΄30 με τη σημερινή εποχή σημαίνει ότι δεν έχεις καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ σχετικά με την Παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού: Νέα Τάξη…
Τέτοιες ταυτίσεις και παρομοιώσεις σχηματοποιούν δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις: Την εποχή των ΕΘΝΙΚΩΝ ιμπεριαλισμών, την κρίση και τη σύγκρουση των εθνικών ιμπεριαλισμών, με τη σημερινή εποχή της Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της πλανητικής χρηματιστηριακής ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης που στέκεται πάνω από τους εθνικούς ιμπεριαλισμούς και προωθεί την αποδυνάμωσή τους, την κατάργησή τους και την ενσωμάτωση τους στον πλανητικό ΥΠΕΡ-ιμπεριαλισμό…
Τότε η κρίση του καπιταλισμού όξυνε τον ανταγωνισμό των εθνικών ιμπεριαλισμών, ανέβασε το 3ο Ράιχ και οδήγησε στις παγκόσμιες πολεμικές ανθρωποσφαγές…
Σήμερα η κρίση του καπιταλισμού, κρίση της Παγκοσμιοποίησης, έχει επιβάλει το 4ο Ράιχ (δηλαδή τον πλανητικό ΦΑΣΙΣΜΟ και όχι απλώς το γερμανικό), κρίση που οξύνει τις συγκρούσεις των εθνών και λαών με την Παγκοσμιοποίηση, αλλά και τις συγκρούσεις των εθνικών κρατών με την Παγκοσμιοποίηση: Με το νεοταξικό κράτος των πολυεθνικών και των χρηματιστηριακών μαφιών…
Σήμερα δεν έχουμε πολεμικές συρράξεις μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, αλλά είναι ο «ενιαίος» πλανητικός ιμπεριαλισμός που έχει κηρύξει τον Πόλεμο εναντίον των λαών της υφηλίου, που τους λεηλατεί και τους δολοφονεί ανελέητα, που δημιουργεί συνθήκες νέας δουλείας και αποικιοκρατίας…
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της σημερινής εποχής και της αδιέξοδης κρίσης του συστήματος (κρίση κατάρρευσης) είναι τούτο: Η σύγκρουση των παραγωγικών εθνικών οικονομικών μονάδων (των ισχυρών εθνικών ιμπεριαλιστικών μονάδων) με το παρασιτικό κεφάλαιο της πλανητικής χρηματιστηριακής μαφίας…
Σήμερα η πλανητική χρηματιστηριακή μαφία, η ΥΠΕΡ-εθνική ελίτ εξουσίας (Νέα Τάξη), υπονομεύει την ίδια την παραγωγική υπόσταση του καπιταλισμού, την ίδια την ύπαρξη της καπιταλιστικής παραγωγής: Οδηγεί στην αποβιομηχάνιση…
Υπάρχει, λοιπόν, και μια νέα «ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση»: Ανάμεσα στην πλανητική, παρασιτική, χρηματιστηριακή μαφία με τους ίδιους τους οικονομικούς (παραγωγικούς) και κοινωνικούς ΟΡΟΥΣ ύπαρξης του καπιταλισμού.
ΚΑΜΙΑ ομοιότητα, συνεπώς, δεν υπάρχει μεταξύ της εποχής του 3ου Ράιχ και της σημερινής εποχής του 4ου Ράιχ…
Εκτός και αν θεωρούμε «ομοιότητα» την ύπαρξη του καπιταλισμού και την κρίση του ΓΕΝΙΚΑ…
Η μηχανική ταύτιση του ’30 με το σήμερα δεν είναι μαρξιστική διαλεκτική, αλλά το εντελώς αντίθετο: Δολοφονία της διαλεκτικής…
Μια δολοφονία που δεν επιτρέπει να δούμε τα νέα και πελώρια προβλήματα που έχει γεννήσει η Παγκοσμιοποίηση, τους υπερεθνικούς μηχανισμούς της Νέας Τάξης, τις νέες οξύτατες αντιφάσεις του καπιταλισμού, το νέο πολυεδρικό πλέγμα των εσωτερικών συγκρούσεων του συστήματος και πολλά άλλα…
Το σπουδαιότερο; Αθωώνουμε το σημερινό ΦΑΣΙΣΜΟ που επελαύνει (4ο Ράιχ) με την αναγωγή των νέων και πολύμορφων λαϊκών ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ, στα τυπικά σχήματα του 3ου Ράιχ…
Δεν βλέπουμε αυτό που ζει η ανθρωπότητα το νέο ΦΑΣΙΣΜΟ της Νέας Τάξης (4ο Ράιχ), αλλά βλέπουμε, στις λαϊκές ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ και ΕΘΝΙΚΕΣ αντιδράσεις των λαών, τα χαρακτηριστικά της δεκαετίας του ’30: Του 3ου Ράιχ…
Έτσι σηκώνουμε συνεχώς και υστερικά τα «σκιάχτρα» του «εθνικισμού», του «ρατσισμού», του «λαϊκισμού» και CIA…
Αυτή η σχηματική και μηχανική «μαρξιστική» σκέψη, η σκέψη των τυπικών αναλογιών και των ακαδημαϊκών κλισέ δεν αποτελεί απλώς τον καλύτερο σύμμαχο της νέας βαρβαρότητας (πλανητικός φασισμός),αλλά και το «εκτροφείο» των επαγγελματιών του είδους: των μισθοφόρων της Νέας Τάξης και της τοκογλυφικής κακουργίας, τύπου Σόρος και CIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου