Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Χριστοδουλάκης (Τράπεζα Πειραιώς), Παναρίτη,(σύμβουλος Βαρουφάκη), Κατσέλη (Εθνική Τράπεζα), Ρουμελιώτης (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), Kαραμούζης (Eurobank)και η λίστα δεν έχει τέλος.
Ποιοί άραγε είναι οι λόγοι που μια κυβέρνηση με κορμό την αριστερά καταφεύγει στην «αξιοποίηση» στελεχών από το «παλαιό σύστημα»; Και μάλιστα στελεχών που έχουν ουκ ολίγες αμαρτίες στο ποινολόγιο;
Πιθανά έχει μικρή σημασία το παρελθόν. Ας πούμε το ότι ο Χριστοδουλάκης ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ είχε τη «ρετσινιά» του νεοφιλελεύθερου… ΄Η το ότι η Παναρίτη, κόρη εκλεκτή του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, συμμετείχε ενεργητικά στο «θαύμα του Περού», στο πλευρό του Φουτζιμόρι (καταδικάστηκε για μαζικές δολοφονίες, κατάχρηση εξουσίας, υπεξαίρεση χρή¬ματος και διαφθορά), με ειδίκευση «στις στρατηγικές της ιδιωτικοποίησης», ή το ότι ο Ρουμελιώτης εκτός από υπουργός του ΠΑΣΟΚ ήταν αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ. Σε ορθόδοξη χώρα ζούμε και η μεταμέλεια και η συγχώρεση είναι αρετές.
Ίσως, καλοπροαίρετα, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι στην αριστερά (ή στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο ή έστω στον καθαρά τεχνοκρατικό (!)–εάν υπάρχει τέτοιος - χώρο ) δεν υπάρχουν στελέχη που να μπορούν να εκπληρώσουν αντίστοιχα καθήκοντα. Εξάλλου έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν. Να χρησιμοποιούνται στελέχη του προηγούμενου «καθεστώτος» από την αριστερά.
Όμως μια τέτοια σύγκριση θα ήταν, τουλάχιστον, λανθασμένη.Στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλάμε για κάποιους τεχνοκράτες που αξιοποιούνται, κάτω από αυστηρή πολιτική εποπτεία, σαν μια μεταβατική λύση ανάγκης.
Και δεν χρειάζεται να σταθούμε στις ηθικές και συμβολικές διαστάσεις όσο στις πολιτικές, οικονομικές πλευρές του προβλήματος.
Τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τις διοικήσεις των τραπεζών, πρόσωπα που θα κληθούν να διαδραματίσουν κρίσιμο και σημαντικό ρόλο τη περίοδο που έρχεται, αλλά και άλλες ευαίσθητες θέσεις, οικονομικές και πολιτικές (ΕΥΠ πχ) δεν μπορεί να προέρχονται από το μηχανισμό διαχείρισης, πόσο μάλλον να έχουν συμμετάσχει πρωταγωνιστικά στο νεοφιλελεύθερο πυρήνα και πλαίσιο πολιτικής που οδήγησε τη χώρα στην άβυσσο, ούτε να έχουν την υπόγεια στήριξη συγκεκριμένων κέντρων του εξωτερικού και του εσωτερικού.
Αλλιώς, έχοντας μόλις δραπετεύσει από τη φυλακή, πηγαίνεις να βρεις καταφύγιο στο σπίτι του δεσμοφύλακα.
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19565:zafeiris-palia&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9623
Χριστοδουλάκης (Τράπεζα Πειραιώς), Παναρίτη,(σύμβουλος Βαρουφάκη), Κατσέλη (Εθνική Τράπεζα), Ρουμελιώτης (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), Kαραμούζης (Eurobank)και η λίστα δεν έχει τέλος.
Ποιοί άραγε είναι οι λόγοι που μια κυβέρνηση με κορμό την αριστερά καταφεύγει στην «αξιοποίηση» στελεχών από το «παλαιό σύστημα»; Και μάλιστα στελεχών που έχουν ουκ ολίγες αμαρτίες στο ποινολόγιο;
Πιθανά έχει μικρή σημασία το παρελθόν. Ας πούμε το ότι ο Χριστοδουλάκης ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ είχε τη «ρετσινιά» του νεοφιλελεύθερου… ΄Η το ότι η Παναρίτη, κόρη εκλεκτή του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, συμμετείχε ενεργητικά στο «θαύμα του Περού», στο πλευρό του Φουτζιμόρι (καταδικάστηκε για μαζικές δολοφονίες, κατάχρηση εξουσίας, υπεξαίρεση χρή¬ματος και διαφθορά), με ειδίκευση «στις στρατηγικές της ιδιωτικοποίησης», ή το ότι ο Ρουμελιώτης εκτός από υπουργός του ΠΑΣΟΚ ήταν αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ. Σε ορθόδοξη χώρα ζούμε και η μεταμέλεια και η συγχώρεση είναι αρετές.
Ίσως, καλοπροαίρετα, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι στην αριστερά (ή στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο ή έστω στον καθαρά τεχνοκρατικό (!)–εάν υπάρχει τέτοιος - χώρο ) δεν υπάρχουν στελέχη που να μπορούν να εκπληρώσουν αντίστοιχα καθήκοντα. Εξάλλου έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν. Να χρησιμοποιούνται στελέχη του προηγούμενου «καθεστώτος» από την αριστερά.
Όμως μια τέτοια σύγκριση θα ήταν, τουλάχιστον, λανθασμένη.Στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλάμε για κάποιους τεχνοκράτες που αξιοποιούνται, κάτω από αυστηρή πολιτική εποπτεία, σαν μια μεταβατική λύση ανάγκης.
Και δεν χρειάζεται να σταθούμε στις ηθικές και συμβολικές διαστάσεις όσο στις πολιτικές, οικονομικές πλευρές του προβλήματος.
Τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τις διοικήσεις των τραπεζών, πρόσωπα που θα κληθούν να διαδραματίσουν κρίσιμο και σημαντικό ρόλο τη περίοδο που έρχεται, αλλά και άλλες ευαίσθητες θέσεις, οικονομικές και πολιτικές (ΕΥΠ πχ) δεν μπορεί να προέρχονται από το μηχανισμό διαχείρισης, πόσο μάλλον να έχουν συμμετάσχει πρωταγωνιστικά στο νεοφιλελεύθερο πυρήνα και πλαίσιο πολιτικής που οδήγησε τη χώρα στην άβυσσο, ούτε να έχουν την υπόγεια στήριξη συγκεκριμένων κέντρων του εξωτερικού και του εσωτερικού.
Αλλιώς, έχοντας μόλις δραπετεύσει από τη φυλακή, πηγαίνεις να βρεις καταφύγιο στο σπίτι του δεσμοφύλακα.
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19565:zafeiris-palia&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9623
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου