Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Καζάκης: Οι ηθικές αναθυμιάσεις για τη δολοφονία του «τζαμπατζή»…


Όταν ακούς παραληρήματα επιτηδευμένης συναισθηματικής φόρτισης, κραυγές και αναθέματα που στάζουν βροχή τα ηθικά δάκρυα, τότε να «κουμπώνεσαι»: Βρίσκεσαι μπροστά σε ένα άθλιο πολιτικό αγύρτη και πολιτικάντη απατεώνα του χειρίστου είδους… Μια τέτοια αθλιότητα του παρακμιακού ατομικισμού και της αβυσσαλέας πολιτικής ΑΠΑΤΗΣ είναι ο Καζάκης.

Όποιος διαβάσει το κείμενό του, «Είναι το παιδί σου, ηλίθιε!»,ΞΕΡΝΑΕΙ… 

Ένα κατεβατό ελεεινής, κερδοσκοπικής εμπορίας της συγκινησιακής φόρτισης από την «εκτέλεση» του «τζαμπατζή». 

Ένα παραλήρημα επιτηδευμένων ηθικών θρήνων και κατάχρησης της «συναισθηματικής γλώσσας»: Της γλώσσας που παγιδεύει το δέκτη στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ απάτη που διαπερνάει το κείμενο, της Γλώσσας των πολιτικάντηδων αγυρτών και τυχοδιωκτών… 

Η Γλώσσα δεν είναι ΠΟΤΕ αθώα.
 Η καταχρηστική συναισθηματική γλώσσα, η γλώσσα της επιτηδευμένης συγκινησιακής φόρτισης και των καταιγιστικών ηθικών θρήνων και δακρύων

είναι η «συνταγή» κάθε αριβίστα πολιτικού απατεώνα, κάθε προβοκάτορα και τυχοδιώκτη καμποτίνου: Είναι η «γλώσσα» της Σχολής των προβοκατόρων και των «πρακτόρων» του συστήματος…

Είναι η ύπουλη «γλώσσα» της καθεστωτικής απατεωνιάς, μια «γλώσσα» που επικαλύπτει και μετατοπίζει ΠΑΝΤΑ τα ουσιώδη πολιτικά ζητήματα (εμπορευόμενη την ΟΡΓΗ και την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ) σε κάποια ασύνδετα εξωτερικά ηθικά χαρακτηριστικά, εγκλωβίζει την αγέλη των αφελών στο εξεγερμένο συναίσθημα και καρατομεί βάναυσα τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ, τις ΙΔΕΕΣ, και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

ΟΛΟ το κείμενο του Καζάκη είναι ένα υστερικό παραλήρημα αυτής της δόλιας, καθεστωτικής, παραπλανητικής «γλώσσας».

Όποιος έχει γερό στομάχι μπορεί να το διαβάσει, εδώ:
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_16.html

Ο καμβάς της μεγάλης ΑΠΑΤΗΣ του κειμένου βρίσκεται στην πρώτη παράγραφο και μάλιστα στην πρώτη αράδα: 
«Ένα δεκαεννιάχρονο παιδί σκοτώθηκε πηδώντας από ένα τρόλεϊ για να αποφύγει τον εξευτελισμό της κράτησης και την επιβολή προστίμου διότι δεν είχε εισιτήριο…».


Από την πρώτη αράδα, ο Καζάκης επικαλύπτει την «εκτέλεση» του «δεκαεννιάχρονου παιδιού», την εμφανίζει σαν απελπισμένο «σάλτο» του ίδιου του «παιδιού» προς το θάνατο!!!

Δηλαδή, επί της ΟΥΣΙΑΣ,
 λέει ακριβώς τα ίδια πράγματα με το κατοχικό καθεστώς και τα ποικίλα λυσσασμένα σκυλιά του- ελεγκτές…

Μια στυγνή ΠΟΛΙΤΙΚΗ δολοφονία, ΟΧΙ μόνο την αφυδατώνει από την πολιτική της διάσταση, αλλά την τοποθετεί στο επίπεδο του «ατυχήματος», στο «πήδημα» του παιδιού για να αποφύγει τις συνέπειες!!!

Για να συγκαλύψει αυτήν τη δόλια αθλιότητά του και τον καθεστωτικό, πρακτορικό ρόλο του παραληρεί, πάλι ηθικολογικά και χυδαία, εναντίον εκείνων που είπανε, ουσιαστικά, τα ίδια πράγματα, με άλλες διατυπώσεις.

Και εδώ καταναλώνει ταχυδακτυλουργίες και ηθικά αναθέματα.
 Περιορίζεται στα «αποκομμένα» πρόσωπα, πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τους πολιτικούς συμβολισμούς και το τι σηματοδοτούν αυτά τα πρόσωπα, αφήνει στο απυρόβλητο τους ληστές και τους δημίους ΓΕΝΙΚΑ, τους «νταβάδες», αλλά και τα πνευματικά και δημοσιογραφικά ιερατεία τους: την κάστα των σκυλιών τους, καθώς και το ιδεολογικό και πολιτικό «λειτούργημα» αυτής της κάστας…

Πάνω στην ελεεινή Διβάνη που έχει προκαλέσει το πανελλήνιο κερδοσκοπεί, με τα υλικά μιας δακρύβρεχτης νουβέλας, ο Καζάκης, σβήνοντας ΟΛΑ τα πολιτικά χαρακτηριστικά και όλες τις ιδεολογικές και πολιτικές εξαρτήσεις και το ρόλο του σιναφιού της Διβάνη (τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά, όπως και πολλοί άλλοι…).

ΟΛΟΚΛΗΡΟ το κείμενο είναι μια δακρύβρεχτη, 
επιτηδευμένα δακρύβρεχτη, χυδαία νουβέλα, ένα παραλήρημα θρήνων, με στόχο το πολιτικό εμπόριο του δράματος και ΟΧΙ ένα πολιτικό κείμενο που να αναδεικνύει τα ουσιώδη πολιτικά ζητήματα και να αναπτύσσει την Σκέψη και την πολιτική ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των πρωταγωνιστών της τραγωδίας…

Όποιος διαθέτει ψήγματα εγκεφάλου αντιλαμβάνεται αμέσως την ΑΠΑΤΗ της «αφήγησης» αυτού του τυχοδιώκτη.

Φυσικά, ο Καζάκης δεν απευθύνεται ΠΟΤΕ σ’ αυτούς που διαθέτουν εγκέφαλο. Αλλά στη «μάζα» των ηλιθίων (έχει και αυτή συρρικνωθεί σήμερα) και των κλακαδόρων…

Διαβάστε και το τελευταίο μας κείμενο για τον Καζάκη: 
«Καζάκης: Ένα από τα πολλά αποστήματα των χαμαιτυπείων της παρακμής» 
Μέσα σ’ αυτό υπάρχουν παραπομπές και σε άλλα βασικά μας κείμενα… 
ΕΔΩ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7685


Το γελοίο έχει προσλάβει πλέον φρενοβλαβείς διαστάσεις…

 Διαβάστε και ΕΔΩ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7746
    

Δεν υπάρχουν σχόλια: