Οι ελεγκτές: Τα λυσσασμένα σκυλιά του δωσιλογισμού

Η κρατικοδίαιτη "καθηγήτρια", Διβάνη
Στα σκυλιά πάντα αποτυπώνονται, πιο ζωντανά και χωρίς συστολές και μεταμφιέσεις, τα χαρακτηριστικά των αφεντικών τους. Οι ελεγκτές (από τους ελεγκτές των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, τους μπάτσους, μέχρι τους ελεγκτές της κοινής γνώμης – τις πόρνες των ΜΜΕ), αποτελούν τα λυσσασμένα σκυλιά των μαφιόζων του χρήματος, των «νταβάδων», του καθεστώτος τους…

  Σ’ αυτά τα σκυλιά αποτυπώνεται όλη η μοχθηρία και η λύσσα της κτηνωδίας και του κανιβαλισμού του καθεστώτος και των αφεντάδων του. 

Εδώ η κακοήθης νεοπλασία της καθεστωτικής, δωσίλογης λευχαιμίας «ξερνιέται» χωρίς μακιγιάζ, χωρίς αναστολές, χωρίς σκοπιμότητες. 

Εδώ η φρίκη και η κανιβαλιστική κτηνωδία του καθεστώτος εκδηλώνονται σε μορφές φρενοβλαβούς πώρωσης: στις φόρμες των λυσσασμένων σκυλιών… 

Ιδιαίτερα αποτρόπαιη είναι η μανία εναντίων των «κατώτερων παιδιών του Θεού»: Τα λυσσασμένα σκυλιά
του καθεστώτος και των «νταβάδων» ρίχνονται στα παιδιά του «κατώτερου Θεού», με τον ηδονισμό του πωρωμένου εκτελεστή, να τα κατασπαράξουν…

Ένα τέτοιο λυσσασμένο σκυλί ήταν και ο ελεγκτής που οδήγησε στο θάνατο (ουσιαστικά δολοφόνησε) τον 19άχρονο που δεν είχε να πληρώσει ούτε ένα εισιτήριο, θύμα της δολοφονικής μανίας ενός καθεστώτος που έχει εξοντώσει κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα το σύνολο των παιδιών του «κατώτερου Θεού»…

Τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ έχουν ρίξει τον ελληνικό λαό στον καιάδα της καταστροφής, της χρεοκοπίας και της εξαθλίωσης, τον έχουν καταληστεύσει και εκτελέσει κυριολεκτικά, του έχουν πιει το αίμα (δεν έχει ούτε τα ναύλα ενός λεωφορείου) και έρχονται τα σκυλιά τους να ρίξουν τη χαριστική βολή: Για ένα ευρώ!!!!

Τέτοια πολυεδρική κτηνωδία και παράκρουση δολοφονικής κακουργίας…

Και μετά έρχονται τα άλλα σκυλιά των ελεγκτών της κοινής γνώμης να χαρακτηρίσουν του άνεργους, τους κατακρεουργημένους, τους εκτελεσθέντες από τα μεγάλα αφεντικά, τα θύματα των κτηνάνθρωπων, «τζαμπατζήδες»!!!

Σ’ αυτά τα σκυλιά των ελεγκτών της κοινής γνώμης, των «πορνών» του δωσίλογου καθεστώτος, των ιεροκηρύκων της «νομιμότητας» στο κατοχικό καθεστώς, υπάγονται και οι δημοσιογράφοι (ιδιαίτερα οι πιο κραγμένοι υπάλληλοι των «νταβάδων»), αλλά και η «λογοτέχνισσα», Λένα Διβάνη, που έσπευσαν, εν ριπή οφθαλμού, να μιλήσουν για τον«τζαμπατζή»: Η κάστα των υπόδουλων στοχαστών που αναζητά πάντα τροφή («αργύρια») στο παχνί των «νταβάδων», αλλά και τα χάδια τους… 

ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ… 

Αναδημοσιεύουμε και ένα παλιό μας κείμενο για τα …Σκυλιά: 
Βρίσκεται ΕΔΩ 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4960

Τα σκυλιά



Βρήκα μέσα στα αρχεία μου μια «ακρωτηριασμένη» σελίδα παλιάς εφημερίδας. Μετά από προσεκτική μελέτη εντόπισα τη χρονολογία: Φεβρουάριος 1976! 

Δεν κατόρθωσα να εξακριβώσω το τίτλο της εφημερίδας. Πιθανολογώ ότι είναι η «Αυγή». 

Ανακάλυψα, ωστόσο, ένα εξαιρετικό χρονογράφημα: «Τα σκυλιά»! 

Δυστυχώς και εδώ είναι κομμένο το τέλος του χρονογραφήματος, καθώς και ο συγγραφέας του. 

Παραθέτω το διασωθέν μέρος γιατί είναι εξαίρετο και δραματικά επίκαιρο. 
Τα σκυλιά

«Πάρε ένα σβώλο Μήτρο, 
και διώξ’ εκείνα τα σκυλιά 
που μου χαλούν το φύτρο». 

Με τούτους τους δυο στίχους αρχίζει ο Βαλαωρίτης το «Φωτεινό» του και μέσα σε τούτους του δυο στίχους κρύβεται ολόκληρο το δράμα του αιώνια δυναστευόμενου Έλληνα. 

Ασταμάτητοι οι αγώνες του, αμέτρητες οι θυσίες του, άφθονο το χυμένο του αίμα και 
- πάντα τα σκυλιά, του χαλάνε το φύτρο, 
- πάντα τα σκυλιά, τον κρατούν και τον φέρνουν σε απόγνωση και 
- πάντα ενάντια σ’ αυτά τα σκυλιά αγωνίζεται. 

Και κείνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, είναι πως αρκεί ένας και μόνο σβώλος, για να διώξει αυτά τα σκυλιά και να ησυχάσει για πάντα. 

Κι’ αυτό γιατί η ίδια η φύση προίκισε τα σκυλιά, με όση θρασυδειλία διέθετε. 

Και γι’ αυτό και το κάθε σκυλί έχει ανάγκη πάντα απ’ ένα αφέντη, πάντα απ’ ένα προστάτη. 

Και τη δύναμη αυτού του αφέντη εκμεταλλεύεται, πάντα άβουλα, πάντα χωρίς δική του θέληση και πάντα εκφράζει τις διαταγές αυτού του κάθε αφέντη. 

Και η υπακοή, η τυφλή υπακοή στις διαταγές του αφέντη, είναι εκείνο, που βασικά ρυθμίζει τη «τιμή» του στους μηχανισμούς της προσφοράς και της ζήτησης. 

Και μ’ αυτή την «τιμή» αγοράζεται και πουλιέται πάντα. Και πάντα υπηρετεί πιστά τους ξένους, μια και για τον εαυτό του δεν μπορεί να κάνει τίποτε γιατί όλα όσα κάνει τα κάνει για να δικαιώσει την «τιμή» που πλήρωσε γι’ αυτό ο κάθε αφέντης. 

Αυτοί λοιπόν οι αφέντες των σκυλιών, είναι εκείνοι που πάντα τα καθοδηγούν, πάντα τα γυμνάζουν, πάντα τα’ αφήνουν ντόρκα, πάντα τα βάζουν και χαλούν το φύτρο του κάθε τίμιου ζευγολάτη. 

Το πρώτο μας μέλημα και η πρώτη μας φροντίδα, θα πρέπει νάναι, το πώς θα ξεκόψουμε τα σκυλιά απ’ τους αφέντες τους. 

Γιατί αν το πετύχουμε αυτό, τότε θα ησυχάσουμε για πάντα και απ’ τα σκυλιά και απ’ τους αφέντες τους. 

Και σ’ αυτό το σκοπό 
χρειάζεται καθαρή και ξάστερη πρακτική. Χρειάζονται καθαρές θέσεις. Κι’ όλα αυτά σημαίνουν: 

- Πως πρέπει οι αφέντες να μάθουν μια για πάντα, ότι δεν μπορούν να βρίσκουν σκυλιά στον τόπο μας. 
- Πως τα σκυλιά δεν θάχουν εξασφαλισμένο για πάντα το μέλλον τους, για να βρίσκουν αφέντες και 
- Πως η χώρα μας, θα πρέπει να πάψει νάναι η «αγορά» που οι αφέντες αγοράζουν σκυλιά… 

(το κείμενο κόβεται εδώ) 
ΠΡΟΣΘΗΚΗ δική μας.



Τριανταπέντε χρόνια πέρασαν και ο φαύλος κύκλος αφεντάδων- σκυλιών συνεχίζεται αδιάλειπτος και πιο μακάβριος. 

Οι αφέντες σήμερα είναι οι διεθνείς μαφίες του χρήματος και τα σκυλιά πληθύνανε δραματικά. 

Είναι ακόμα πιο άγρια και αιμοβόρα. 

Θηριώδη, με πολλές μεταμφιέσεις και ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ. 

Και αυτοί που τότε ούρλιαζαν εναντίον των αφεντάδων και των σκυλιών τους, μεταλλάχτηκαν σε σκυλιά, από τα πλέον ύπουλα και λυσσασμένα… 

Αλίμονο, Ελλάδα. Πώς γίναμε έτσι αστείοι… 
Στα ρουφηγμένα μάγουλά μας απόμεινε ένα κόκκινο ξερό. 
Σαν ξένη μάς έγινε του συμπολίτη η γλώσσα. 
Είμαστε ξένοι μέσα στον ίδιο μας τον τόπο. 
(παράφραση στίχων του Γεσένιν)

 Διαβάστε και ΕΔΩ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7746