Περί «Μετώπων»: Απλά μαθήματα

Η ιστορική εμπειρία του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι πλουσιότατη πάνω στα ζητήματα των «Συμμαχιών» και των «μετώπων» και έχει καταγραφεί στη Θεωρία των κινημάτων: Όγκοι κειμένων υπάρχουν από τους μεγάλους ηγέτες των επαναστατικών αγώνων…
Θα συνιστούσαμε σε πολλούς να διαβάσουν
το μικρό βιβλίο του Παντελή Πουλιόπουλου περί «Λαϊκών Μετώπων» το οποίο με εξαιρετική καθαρότητα διαλύει τις συγχύσεις και εκθέτει τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί με τις επιμειξίες ετερόκλητων δυνάμεων…
Θα επιχειρήσουμε μια μεθοδολογική και απλή σύνοψη του ζητήματος. Καταρχήν πρέπει να διαλυθεί η σύγχυση που υπάρχει ανάμεσα σε ένα Μέτωπο Αγώνα (οι μαρξιστές το αποκαλούν «Ενιαίο Μέτωπο»), και σε ένα Πολιτικό Μέτωπο («Λαϊκό Μέτωπο»).
Οι λογικές και οι μέθοδοι των δύο αυτών «Μετώπων» που συχνά ταυτίζονται δεν είναι απλώς διαφορετικές, αλλά και αυτό-αναιρούνται.

Τι είναι ένα Μέτωπο Αγώνα, δηλαδή το «Ενιαίο Μέτωπο»; Είναι ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ πάνω σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα.

Πρώτη προϋπόθεση: Η ύπαρξη πολιτικών δυνάμεων!!!

Δεύτερη προϋπόθεση: Το «ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ» ζήτημα της συμφωνίας για ΕΝΩΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ των πολιτικών δυνάμεων.

Τρίτη προϋπόθεση: Η ανεξαρτησία των πολιτικών δυνάμεων.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι πολιτικές δυνάμεις που συγκροτούν και συμμετέχουν στο «Μέτωπο» ή τη «συμμαχία» ΔΕΝ ενώνονται πολιτικά, δεν θυσιάζουν τις ιδέες τους και το πρόγραμμά τους, αλλά και δεν κατεβαίνουν σε αυτό το «Μέτωπο» με τις κομματικές τους ταμπέλες.

Οι δυνάμεις αυτές απλώς συνεργάζονται πάνω σε κάποια πολύ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ζητήματα ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ δράσης που ενώνουν τον κόσμο. Βαδίζουν πάνω στο εξής πολιτικό αξίωμα: «Κτυπάμε μαζί και προχωρούμε χώρια»…

Τέτοια ενιαιομετωπικά σχήματα ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ δράσης αποτελούν ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ αναγκαιότητα για την ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων.

Και, ακριβώς, επειδή αναπτύσσουν, ΕΝΩΝΟΥΝ, ισχυροποιούν και οργανώνουν τα λαϊκά κινήματα ΤΟΡΠΙΛΙΖΟΝΤΑΙ από τα κόμματα της «αριστεράς», τα αποκόμματα και τα μικρά πολιτικά φέουδα, καθώς και από κάθε επίδοξο πολιτικάντη ο οποίος κατασκευάζει, με ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα, το πολιτικό του φέουδο που το βαπτίζει «μέτωπο», «κίνημα», «επιτροπή αγώνα» και ΣΙΑ…

Τα κόμματα επίσης, τα «αριστερά» κόμματα, εξαπατούν με τη δημιουργία «μετώπων» ή «επιτροπών δράσης» που αποτελούν το κομματικό τους υποκατάστατο, ένα «δορυφόρο» του κόμματος. Π.χ. το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ, καθώς και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις: κομματικά ψευδώνυμα.

Την ίδια μέθοδο της απάτης και την ίδια λογική της νοθείας βλέπουμε και σε όλες αυτές τις κατασκευές πολιτικών μετώπων που έχουν πλημμυρίσει το πολιτικό τοπίο, επιχειρώντας να καλύψουν, τεχνητά, το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ που υπάρχει…

Σε αυτές τις καταστάσεις απλώς δεν υπάρχει το κεντρικό κόμμα γύρω από το οποίο θα κινούνται σαν δορυφόροι. Είναι σαν να αυτονομείται ο «δορυφόρος» και να εμφανίζεται ως η κεντρική εστία. Εκτός και αν είναι «δορυφόροι» άλλων μηχανισμών: Υπάρχουν και τέτοια κατασκευάσματα.

Τα κατασκευάσματα αυτά δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με τη στρατηγική λογική των Μετώπων Αγώνα που αναπτύξαμε. Είναι η καταστροφική λογική του «Λαϊκού Μετώπου» που αναφέραμε στην αρχή.

Είναι μια Πολιτική Οργάνωση ή «Συνασπισμός» διαφόρων ιδεολογικών και πολιτικών μονάδων (ούτε καν πολιτικές δυνάμεις με κάποια σοβαρή συγκρότηση και απήχηση δεν είναι), είναι μια απόπειρα τεχνητής και καιροσκοπικής κατασκευής, ετερόκλητης και παρδαλής: Μιας κατασκευής αλλόκοτων και παρά φύση επιμειξιών, η νεοταξική φρενοβλάβεια του πολυπολιτισμικού πολτού…

Κάθε «Μέτωπο», «Κίνημα» ή «Ενότητα» που οικοδομείται πάνω σε ΓΕΝΙΚΟΥΣ πολιτικούς άξονες και περιγράμματα, σε κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ και ΑΟΡΙΣΤΙΕΣ είναι εξ ορισμού Πολιτική Οργάνωση, και μάλιστα ακραίας καιροσκοπικής αχρειότητας, ανεξάρτητα από το πώς πλασάρεται…

Την πεπατημένη του σταλινισμού ακολουθούν όλοι αυτοί, απλώς σαν γελοιογραφική απομίμηση της «συνταγής», γιατί ο σταλινισμός συγκροτούσε τέτοια «λαϊκά μέτωπα» με τις αστικές δυνάμεις αυθεντικά και γι αυτό πολύ καταστροφικά και προδοτικά για το λαϊκό κίνημα.

Οι σημερινές απομιμήσεις είναι κακέκτυπα αντίγραφα δίχως μεγάλη ζωή: Απλώς διαιωνίζουν και προκαλούν μεγάλες συγχύσεις, απογοητεύουν τους απελπισμένους που προσπαθούν να βρούνε μια σανίδα σωτηρίας.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα τέτοιων αυθεντικών «Λαϊκών Μετώπων» (συνασπισμού ετερόκλητων δυνάμεων) είναι η γέννηση του ΠΑΣΟΚ: Την ισοπεδωτική καταστροφή που υπέστημεν μόνο οι τυφλοί, σήμερα, δεν βλέπουν.

ΟΛΟΙ οι νέοι «σωτήρες» τη «συνταγή» ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να αντιγράψουν τεχνητά…
Πηγή:Ρεσάλτο